بعضی از روزها

یک وقت هایی هست که پر از امید و آرزو هستی و بعضی از روزها اینقدر بی هدف که اصلا متوجه نمیشی به چیزهایی فکر میکنی و فقط میدونی ذهنت درگیره و نمیدونی درباره چه چیز مشخصی فکر میکنی.

وقتی در حال مبارزه با زندگی هستی اینقدر عزمت را جمع کردی که همه آرزوهای خوب و همه ایده های بلند پروازنه هر روز به سراغت میان و نمیگذارن به کار اصلیت برسی.

و زمانی که تا حدی به اون نقطه آسایش رسیدی اینقدر خسته میشی که وقتی آرزوهات را مرور میکنی، میبینی انرژی برات نمونده که خواسته باشی عزمت را جمع بکنی برای رسیدن بهشف هر چند زمان که بگذره و زندگیت روال قبلی را پیدا کنه دوباره میتونی همون انرژی قبلی را داشته باشی.

الان درگیر انتخاب رشته هستم و خوب الان مرتب دارم آرزو میکنم که ای کاش 200 تا رتبه ام پایین تر بود ولی باتوجه به شرایط درس خوندنم راضیم و خدا را شکر میکنم.

بگذریم از انتخاب رشته و دانشگاه خیلی بهش فکر کردم خدایی.

روحیه آدما مرتب نوسان داره همانند نمودار سینوس ولی تنها یک چیز میتونه کمکت کنه

هدفت را دوباره مرور کن

مسیرت را بازبینی کن

وبا انرزی توپ برو جلو

ارادتمندیم